Elisa Hermanides, Author at Inter

Ontplooiing

In dit artikel analyseert Elisa Hermanides met behulp van de theorieën van Stefan Hertmans de controversiële roman Les particules élémentaires (Elementaire deeltjes) van de Franse schrijver Michel Houellebecq. De roman gaat onder andere over de angst van de mens om zijn eigen aftakeling onder ogen te zien en de absurde lichamelijke schoonheidseisen die door de samenleving aan het individu worden gesteld. Deze problematiek zou een voortvloeisel zijn van de idealen van de hippiebeweging die in naam van de vrije liefde eind jaren zestig zorgden voor de seksuele revolutie.

Na de publicatie van de roman in 1998 werd Michel Houellebecq zowel in zijn eigen land als daarbuiten een bekend en veelbesproken schrijver. Zijn controversiële werk werd door de één de hemel in geprezen, door de ander afgekeurd als extreem rechts, racistisch of antifeministisch. Houellebecq is zonder twijfel een provocateur die volgens eigen zeggen zelfcensuur vermijd door zich voor te stellen dat hij na de publicatie van zijn boek geen mens meer zal zien. Wat de lezer ook van het boek moge vinden, Elementaire deeltjes kan hem niet ongemoeid laten.

Omgekeerde wereld

J.M. Coetzee kreeg in 2003 de Nobelprijs voor literatuur met zijn omstreden boek Disgrace. De Zuid-Afrikaanse regering veroordeelde het als ‘racisme in de media’ vanwege Coetzee’s kritiek op het heersende bestel en de ‘nieuwe apartheid’. In dit artikel behandelt Hermanides het verhaal en de thematiek van Disgrace en legt aan de hand van de Zuid-Afrikaanse geschiedenis uit waarom juist dit boek zo belangrijk is.

Artistieke creativiteit en het menselijk brein

De localisatie van creativiteit in de hersenen is nog grotendeels onontgonnen terrein. In dit artikel behandelt Elisa Hermanides de huidige psychobiologische inzichten aangaande creativiteit en de hersenen en de psychologische en biologische kenmerken die voor een kunstenaar van belang zijn.

Het einde van de objectieve wetenschap?

In dit artikel definieert Elisa Hermanides het postmoderne denken aan de hand van Lyotard en Derrida. Vervolgens confronteert zij het postmodernistische idee van het einde van de objectieve wetenschap met de geschiedenis en de biologie, twee verschillende disciplines.