De ruimte in een postmoderne stad wordt ingevuld onder invloed van consumptie patronen van de mens. Daar waar de producten, het gemak en het plezier zijn, woont de stadsmens. Datgene wat geconsumeerd wordt echter, heeft haar waarde niet meer in zijn functionaliteit of realiteitszin, maar in haar betekenis. We kopen producten om hun begerenswaardige allure, om datgene wat het product en daarmee de koper van waarde maakt. Maar in een zich snel ontwikkelende cultuur waarin “life is art” een gebezigde term lijkt, raken betekenissen en hun referenten snel in de uitverkoop. Ook deze snelle betekeniswisseling is terug te vinden in het uiterlijk van de stad. Mark van Ostaijen analyseert dit gegeven aan de hand van het voornaamste voorbeeld van de postmoderne stad: Los Angeles.
Mark van Ostaijen heeft een bachelor Vrijetijdswetenschappen en de master Leisure studies afgerond aan de Universiteit van Tilburg. Hij doet nu een interuniversitair georganiseerde master, het Programme in European Urban Cultures, waarvan de Universiteit van Tilburg een van de deelnemers is.
Lees verderIn onze samenleving hebben we het vaak over de ‘publieke ruimte’ enerzijds en de ‘private ruimte’ anderzijds. Een veelgehoorde opvatting is dat het private alles bevat wat niet publiek is, en dat het publieke alles bevat wat niet privaat is. In dit artikel behandelt Rudi Visker een alternatieve opvatting en verkent hij de gevolgen die deze opvatting heeft voor het individu en de samenleving.
Rudi Visker is hoogleraar Hedendaagse wijsbegeerte aan het Hoger Instituut Wijsbegeerte van de Katholieke Universiteit Leuven.
Lees verderBart van Heerikhuizen hield op de bijeenkomst waarbij de nieuwe site van Blind gelanceerd werd een toespraak. Het was een inspirerend verhaal over razernij op ‘Het schuchter rendez-vous’, de zin van het staan in de schoenen van de ander en de ‘prettige wetenschappelijke duizeligheid’ die daarbij kan worden ervaren. Een schriftelijke versie hiervan wordt u niet onthouden.
Lees verder‘- Wat een herrie.
– Hoezo?
– Die radio van je.
– O die.
– Heb je dat de hele dag om je heen?
– Wat bedoel je.
– Nou, dat lawaai.
– Ik wel.
– Dat je daar niet stapelgek van wordt.
– Ach, moet je horen, als je geen radio hoort stomp je zo af.
– O.’
(Armando, 1994, p. 101)
Is er nog toekomst voor het christendom in Nederland? De afgelopen eeuwen leek de Nederlandse samenleving steeds verder te seculariseren, en ‘de kerken liepen leeg’. Durk Hak plaatst deze veranderingen binnen de langetermijnontwikkeling van het christendom, van primitief, via archaïsch en historisch naar modern. Door goed te kijken naar hoe ook verschillende groepen binnen het christendom zich ontwikkelen, toont hij aan dat niet alle christelijke groeperingen ten dode opgeschreven zijn.
Durk Hak is godsdienstsocioloog en redacteur van het blad Religie en Samenleving. Hij studeerde wetenschapsfilosofie, antropologie en sociale geografie. Zijn proefschrift viel onder theologie en godsdienstwetenschappen.
Lees verderDoodgaan blijft voor velen een groot mysterie: onbekend, duister. Maar zoals bij vele duistere mysteries bestaan er onbewust vele aannames met betrekking tot dit fenomeen. Bert Keizer komt als verpleeghuisarts veel in aanraking met de dood en gaat in deze column, die eerder in Trouw verscheen, tegen enkele van deze aannames in. Zo is doodgaan volgens hem bepaald geen prestatie en ook geen duidelijke gebeurtenis. Niet het duidelijk overstappen van een grens. Ook vertelt Keizer over zijn ervaringen met de bewuste en gekozen manier van sterven door het plegen van euthanasie.
Lees verderZelfmoordterroristen worden vaak afgeschilderd als irrationele fanatiekelingen waarvan de daden voortkomen uit externe factoren: de zelfmoordterrorist heeft zijn daden niet gekozen, deze zijn een onvermijdelijk gevolg van de psychologische en sociale omstandigheden waarin hij leeft. In dit artikel corrigeert Joo Hee Heidebrink dit beeld door de nadruk te leggen op de agency van de zelfmoordterrorist en te laten zien hoe individuele keuzes kunnen leiden tot een zo verregaande mate van opofferingsgezindheid dat deze de eigen dood tot gevolg heeft.
Lees verderHet fenomeen van een moord gevolgd door zelfmoord, wordt in het Westen met gevoelens van afschuw en verbijstering beschouwd. In andere culturen daarentegen, zoals in Japan, wordt moord gevolgd zelfmoord soms vanuit de gemeenschap als de enige waardige oplossing van bepaalde problemen gezien. Hoewel vanuit de maatschappij radicaal verschillend gereageerd wordt, blijken, na een beschouwing van welke typen moord-zelfmoord er eigenlijk zijn, de daders uit de verschillende culturen juist onderlinge overeenkomsten te hebben.
Lees verderBermmonumenten, monumenten die opgericht zijn voor de slachtoffers van verkeersongevallen, zijn een bekend verschijnsel. Toch is er relatief weinig bekend over dit fenomeen, los van het algemene idee dat het er steeds meer worden. In dit artikel laat Mirjam Klaassens, aan de hand van eigen onderzoek, zien waar deze monumenten zoal staan, voor wie ze zijn opgericht en wat de motieven van de oprichters zijn.
Lees verderVoor de buitenstaander kan het leven in Second Life bevreemdend overkomen. Hoewel alles kan in Second Life, van je eigen rebellengroepering tot seks, blijft het per slot van rekening de vraag of een digitale wereld ooit substituut kan zijn voor het echte leven. Linda Adrichem en Dennis van den Berg tonen aan dat voor de vaste bewoners het leven in Second Life heel concreet is – een virtueel leven waarin echte gevoelens de scheidslijn tussen het dagelijkse en het digitale doen vervagen.
Lees verder