Voor het thema “Geniet ervan!” heeft redactielid Mojdeh Feili gekeken naar een boek dat draait om culinair genot, gulzigheid, waanzin en moord.
Lees verderMojdeh Feili is Master student ‘English literature in visual culture’ en is op dit moment bezig met haar scriptie waarin ze een literaire analyse uitvoert op drie feministische science-fiction boeken en daar in voorkomende genderrollen. Naast feminisme, post-feminisme en gender is zij ook geïnteresseerd in identiteit. Zij duikt in de complexe identiteit van tweede generatie immigranten in het bijzonder, door te kijken naar een fictief karakter in het Amerikaanse stripverhaal Ms. Marvel. Dit resulteerde in het (Engelstalige) artikel: The Road to Finding ‘Home’. Analyses of Kamala Khan’s search for belonging in Ms. Marvel: No Normal.
Lees verderIn dit artikel onderzoekt Jetty Bergsma hoe we binnen onze samenleving in hokjes denken en welke rol taal daarin speelt. We hebben allemaal de macht om taal te gebruiken, maar een woord wat in jouw taalgebruik in het hokje ‘geaccepteerd’ hoort, kan bij een ander in het hokje ‘pijnlijk’ thuishoren. Hoe is dat zo gekomen en hoe gaan we daar goed mee om?
Lees verderIn deze column worden interreligieuze grenzen verlegd door twee moslima’s die een kerkdienst bezoeken.
Lees verderIn 1957 reageert Robert Edward Turner geschokt op het nieuws dat zijn zoon Klassieke Talen gaat studeren. Dit is nergens voor nodig, pleit Rosa van Gool: ook vandaag de dag zijn er nog belangrijke lessen uit het verleden te halen. In dit essay krijgt het verleden de stem van Marcus Fabius Quintilianus, die in gesprek gaat met Robert Edward Turner.
Lees verderSuspense, mysterie, verrassing, dramatische ironie: door het publiek en de hoofdpersonen op andere manieren te informeren, ontstaat ‘spanning’ in het theater. Hierbij speelt tijd een grote rol, want door een strategische keuze te maken uit een oneindige hoeveelheid mogelijk te tonen gebeurtenissen raakt het publiek geboeid. Daarnaast is de theaterkunst ook zelf aan tijd onderworpen: een voorstelling bestaat alleen zolang deze duurt. Na aflopen resten alleen nog de sporen – een theaterkaartje, kostuums, decor. Erik Laeven laat in dit artikel ten slotte nog zien dat theater niet alleen in een tijd afspeelt, maar deze ook zelf construeert.
Lees verderKurt Vonnegut, een Amerikaanse schrijver van onder andere sciencefiction, schreef in 1969 het boek Slaughterhouse-Five, waarin hij verhaalt over een buitenaards volk wat vrijelijk kan reizen in tijd en ruimte. Helaas is de mens zelf toch meer gebonden aan tijd dan we misschien zouden willen, want zou tijdreizen het leven niet eenvoudiger maken? Fouten zouden kunnen worden hersteld door terug te gaan in de tijd, en de file wordt non-existent als je zou kunnen transporten met de snelheid van een lichtflits. Maar hoe realistisch is tijdreizen? Zullen wij dit ooit nog meemaken? Balt van Rees neemt ons mee terug in de tijd naar de historie van het tijdreizen en zal eindigen met een blik op de flitsende toekomst.
Lees verderNa de Eerste Wereldoorlog begon in Europa een tijd van crisis, zij volgden elkaar in korte tijd op. Deze plotselinge ingrijpende gebeurtenissen waren er mede oorzaak van dat de tijd als een stroomversnelling werd waargenomen; ten tijde van het interbellum kreeg men steeds sterker het idee in tijdsnood te verkeren. Deze veranderde beleving van tijd wordt door Paul Nizan weergegeven in zijn literatuur. Marleen Rensen bespreekt onder andere zijn roman Antoine Bloyé in het licht van de politieke en economische gebeurtenissen van het interbellum.
Lees verderSeksueel verlangen brengt een tweestrijdigheid in de mens naar boven: enerzijds wil hij zich overgeven aan zijn verlangens, terwijl hij anderzijds zijn eigen driften de baas wil zijn. De door Racine bewerkte versie van Phèdre toont op een diepgaande manier deze innerlijke strijd, in het personage van Hippolyte, die zich op krampachtige wijze afkeert van zijn seksuele verlangens. Aan de hand van deze tragedie analyseert Marianne Mann de paradoxale aard van de mens en zijn driften.
Lees verderHet literaire genre van de sciencefiction draait om de verwondering over technologie. Tegenwoordig echter is de technologische ontwikkeling niet meer iets verwonderlijks, maar een vanzelfsprekend onderdeel van het dagelijks leven. Echte sciencefiction wordt dan ook niet meer gemaakt, maar alleen nog verhalen die opgeleukt worden met ruimtepakken en spaceshuttles. We zullen op zoek moeten gaan naar een nieuwe vorm van literatuur die ons op de toekomst kan voorbereiden.
Jürgen Snoeren is als uitgever werkzaam bij uitgeverij Mynx, voorheen uitgeverij M. Zelf schrijft hij korte verhalen en heeft in 2002, 2004 en 2006 gejureerd bij de Paul Harlandprijs, de wedstrijd voor korte, Nederlandstalige sciencefiction- en fantasyverhalen.
Lees verder