Wat is mediakunst? En welke evolutie heeft het doorgemaakt als gevolg van ontwikkelingen in de technologie waar het zo gretig gebruik van maakt? In het artikel ‘Technologie als drijfveer’ neemt Elisa Hermanides ons mee door de geschiedenis van de mediakunst, van June Paik tot Natural Habitat.
‘- Wat een herrie.
– Hoezo?
– Die radio van je.
– O die.
– Heb je dat de hele dag om je heen?
– Wat bedoel je.
– Nou, dat lawaai.
– Ik wel.
– Dat je daar niet stapelgek van wordt.
– Ach, moet je horen, als je geen radio hoort stomp je zo af.
– O.’
(Armando, 1994, p. 101)
De Olympische Spelen in Beijing waren met stip het grootste mediaspektakel van dit jaar. De journalistieke verslaggeving ervan ging lang niet altijd over sport, maar ook over mensenrechten, demonstraties en nationalisme. In dit artikel wordt de verslaggeving van de aanloop naar de Spelen besproken, waarbij de weergave door verscheidene omroepen en mediakanalen van de gebeurtenissen rondom de overdracht van de Olympische vlam met elkaar worden vergeleken. De symboliek van de Olympische vlam en de veelheid meningen die eraan toegekend worden zijn volgens deze auteurs kenmerkend voor het huidig mediatijdperk, waarin symboliek en representaties alomtegenwoordig, maar toch vluchtig zijn, en ‘realiteit’ in toenemende mate een relatief begrip is.
Medische programma’s zijn in ons hedendaagse tv-avondje niet meer weg te denken. Dit zijn programma’s over verliefde coassistenten, een dagje uit het leven van een huisarts maar ook de programma’s over medische fouten en de fellere discussies binnen de geneeskunst. Jorine Zandhuis en Martijn van Zwieten bekeken het consumentenprogramma Radar dat twee uitzendingen begin dit jaar uitzond over statines, een groep medicijnen die het cholesterol verlagen. In het programma ontstond een felle discussie over zowel de werkzaamheid van het medicijn als het voorschrijfgedrag van huisartsen. In het artikel zullen de auteurs proberen te achterhalen waar huisartsen zich op baseren bij het uitschrijven van statines en door wie of wat ze worden beïnvloed: de richtlijnen, de patiënt, de farmaceutische industrie of toch de media?
Het woord vacuüm stamt af van het Latijn en betekent ‘leeg’. Omdat het vacuüm geen materie bevat dat informatie kan overdragen, zouden we kunnen zeggen dat dit begrip exact tegenovergesteld is aan een medium. Toch kan ook het vacuüm dienen als een transmissiemedium en wel voor elektromagnetische straling zoals licht en radiogolven. Vooral de doorlating van de achtergrondstraling, straling die terug gaat tot aan de oerknal, kan ons veel leren over het ontstaan van het heelal.
Internet, kranten, tijdschriften, onderwijs, politiek en ook wetenschap bestaan allemaal bij gratie van de terechte aanname dat het mogelijk is om ideeën, bevindingen en meningen over te brengen van het ene individu op het andere. Deze mogelijkheid vereist een mechanisme waarmee bijvoorbeeld een idee van het ene individu te vergelijken is met een idee van een ander individu en waarmee deze twee ideeën als hetzelfde of verschillend kunnen worden gekarakteriseerd. De vanzelfsprekendheid waarmee individuen gebruik maken van dit mechanisme overschaduwt vragen met betrekking tot de precieze werking ervan.
Wie in de literatuur over de toekomst spreekt, heeft het eigenlijk over sciencefiction, een gewaagd genre dat weinig literaire schrijvers aandurven. Op uitzonderingen na houden de ‘grote schrijvers’ zich liever bij het veiligere verleden of heden. Toch kwam Michael Cunningham, Amerikaanse schrijver en winnaar van de Pulitzer prijs voor fictie en de PEN/Faulker Award, met een roman die gedeeltelijk uit sciencefiction bestond. In het boek Specimen Days vertelt hij drie verhalen. Het eerste verhaal speelt zich af in het verleden, het tweede in het heden en het laatste in de toekomst. Alle drie de verhalen zijn gesitueerd in New York.
In dit artikel bespreekt Sarah de Waard de verbanden tussen de drie delen. Hoewel de verhalen los van elkaar staan zijn er toch overeenkomsten. Uit deze overeenkomsten blijkt dat de drie delen samen toch één boek vormen. Een boek waarin het sciencefictiondeel, dat op het eerste oog toch minder geslaagd lijkt, ook werkelijk aan bijdraagt.
Sarah de Waard heeft geschiedenis gestudeerd aan de VU. Ze woont in Amsterdam waar ze sciencefiction en fantasy schrijft. Tevens jureert ze dit jaar voor de tweede keer voor de Paul Harlandprijs, een schrijfwedstrijd voor korte sciencefiction-, horror- en fantasyverhalen.
Is er nog toekomst voor het christendom in Nederland? De afgelopen eeuwen leek de Nederlandse samenleving steeds verder te seculariseren, en ‘de kerken liepen leeg’. Durk Hak plaatst deze veranderingen binnen de langetermijnontwikkeling van het christendom, van primitief, via archaïsch en historisch naar modern. Door goed te kijken naar hoe ook verschillende groepen binnen het christendom zich ontwikkelen, toont hij aan dat niet alle christelijke groeperingen ten dode opgeschreven zijn.
Durk Hak is godsdienstsocioloog en redacteur van het blad Religie en Samenleving. Hij studeerde wetenschapsfilosofie, antropologie en sociale geografie. Zijn proefschrift viel onder theologie en godsdienstwetenschappen.
In november dit jaar kiezen de Verenigden Staten een nieuwe president. Een keuze die niet alleen in het land zelf, maar over de hele wereld grote gevolgen zal hebben. De republikeinse kandidaat John McCain stuurt aan op een ‘League of Democracies’ en wil een groter en moderner leger dat de leidende positie van de VS moet veilig stellen. Democraat Barack Obama predikt ‘change’ en ‘to lead by example’, maar wil tegenlijkertijd ook het millitaire budget vergroten. Wat zullen de gevolgen zijn van de Amerikaanse keuze voor de rest van de wereld?
Jurjen de Waal volgde als hoofdrichting binnen de Bèta-gammabachelor politicologie. Momenteel studeert hij Amerikanistiek en is hij werkzaam bij de Nationale Commissie voor internationale samenwerking en Duurzame Ontwikkeling (NCDO).
Na acht jaar te hebben geregeerd moet Vladimir Poetin aftreden als president van Rusland. Zijn opvolger is inmiddels gekozen in de persoon van vice-premier Medvedev. Poetins jaren als president brachten stabiliteit en economische groei, maar kenmerkten zich ook door bijvoorbeeld onderdrukking van de persvrijheid en hard optreden tegen oppositie. Door dit soort fascistische praktijken is de vraag gerezen of Poetin ook daadwerkelijk zijn macht zal overdragen aan Medvedev, of dat hij achter de schermen blijft regeren. Daarmee komt ook ter sprake in hoeverre Rusland eigenlijk een democratie is.
Max Bader is promovendus aan de afdeling Europese Studies van de Universiteit van Amsterdam en kenner van de landen van de voormalige Sovjet-Unie. Zijn onderzoek gaat over externe invloeden op de ontwikkeling van politieke partijen in Georgië en Oekraïne.