We zijn thans in de ban van de opwarming van de aarde – zozeer zelfs dat van een klimaathysterie kan worden gesproken. Het klimaatprobleem wordt wel The mother of all environmental scares genoemd. Terwijl China door een recordkoude wordt getroffen en er tientallen mensen doodvriezen, kunnen we in de Westerse landen bijna dagelijks waarschuwingen van vooraanstaande politici en wetenschappers horen met betrekking tot de verschrikkelijke opwarming van de aarde die ons binnenkort te wachten staat. En aangezien de politiek dat niet over haar kant kan laten gaan, worden draconische en geldverslindende maatregelen genomen om de ergste opwarming te voorkomen en onze samenleving ‘klimaatbestendig’ te maken.

Eerst het slechte nieuws en daarna het goede. Iedereen weet vanuit de media alsook Al Gore’s ‘documentaire’, An Inconvenient Truth, dat de aarde steeds sneller opwarmt en dat er een klimaatcatastrofe voor de deur staat. Iedereen weet dat dit de schuld van de mens is, die CO2 in de atmosfeer brengt als gevolg van het verbranden van fossiele brandstoffen. Iedereen weet dat alle wetenschappers het daarover eens zijn en dat we zo spoedig mogelijk maatregelen dienen te nemen om een klimaatramp af te wenden. Iedereen weet dat de zeespiegel snel stijgt en dat Nederland binnen een niet al te lange tijd dreigt te overstromen (Amersfoort aan de zee!). En iedereen weet dat miljoenen dier- en plantensoorten met uitsterven worden bedreigd: in het bijzonder de ijsberen, die daarvan de iconen zijn.

Nu het goede nieuws: geen van deze beweringen is waar.

Warmt de aarde snel op? Nee. De meeste mensen weten niet dat het nu alweer tien jaar geleden is dat de gemiddelde wereldtemperatuur haar hoogtepunt bereikte. Sindsdien is de temperatuur met zo’n één graad gedaald om vervolgens weer met 0,6 graden te stijgen. Maar nog steeds ligt het niveau zo’n 0,4 graden onder de piek van 1998. De laatste vijf jaar heeft de temperatuur zich min of meer gestabiliseerd en is zelfs nog wat gedaald. Er is dus momenteel geen sprake van opwarming … en al helemaal niet van alarmerende opwarming.

Veel klimatologen denken dat de temperatuur weer zal gaan stijgen, maar veel astrofysici verwachten binnenkort een nieuwe kleine ijstijd.

Er wordt wel beweerd dat CO2 een belangrijk effect heeft op de temperatuur. Maar er is op geen enkele tijdschaal een correlatie tussen het verloop van de CO2-concentratie in de atmosfeer en het temperatuurverloop geconstateerd. Er is daarentegen wèl een sterke correlatie tussen de zonneactiviteit en de temperatuur vastgesteld.

Tienduizenden wetenschappers zijn van mening dat de mens niets te maken heeft met klimaatverandering. Ja, er vindt klimaatverandering plaats, maar dat is altijd al zo geweest en zal misschien ook altijd zo blijven. Dat heeft nauwelijks of niets met de mens te maken.

De zeespiegel stijgt … met zo’n 18 cm per eeuw. Dat is al eeuwen zo. En er is de laatste tijd geen significante versnelling geconstateerd van deze stijging. Van dat alles ligt Rijkswaterstaat niet wakker.

De verdwijning van miljoenen dier- en plantensoorten blijkt alleen in de virtuele werkelijkheid van – primitieve – modellen op te treden. In werkelijkheid is daarvan geen sprake, zoals door een overvloed van peer reviewed literatuur wordt bevestigd.

En met de ijsberen gaat het goed. De ijsberenpopulatie is de laatste decennia fors gegroeid en heeft thans waarschijnlijk een recordniveau bereikt. Of de zeehondjes dat zo leuk vinden is vers twee. Want net als wij houden ijsberen van zeehondjes … Maar dan anders.

Terug naar Al Gore’s film. Technisch gezien is deze ongetwijfeld een meesterwerk … Maar dan wèl een meesterwerk van misleidende klimaatpropaganda. De Britse overheid heeft er alles aan gedaan om deze propagandafilm onder leerlingen van de middelbare scholen te verspreiden. Dat is ook in een aantal andere landen gebeurd, waaronder Nederland.

Onlangs heeft een Britse vrachtwagenchauffeur en lid van de ouderraad van een school in Kent, Stewart Dimmock, het Britse Hooggerechtshof verzocht om de vertoning van Al Gore’s film op de middelbare scholen te verbieden op grond van het feit dat het hier om politieke indoctrinatie zou gaan. Hij kreeg gedeeltelijk zijn zin. De rechter bepaalde dat de film zonder corrigerende toelichting niet meer op de Britse scholen mag worden vertoond. De rechter was van oordeel dat de apocalyptische visie die in de film werd gepresenteerd politiek gekleurd was en berustte op een eenzijdige interpretatie van de klimaatwetenschap. In het vonnis wer-den negen aperte onjuistheden van de film opgesomd. Van een rechter zou men geen kennis van de klimaatwetenschap verwachten. Des te opvallender is de voortreffelijke inhoudelijke onderbouwing van de uitspraak. Hulde voor deze Britse magistraat! Verschillende auteurs hebben overigens nog véél meer fouten in Al Gore’s rolprent gevonden.

Inmiddels heeft Al Gore de Nobelprijs voor de vrede ontvangen voor een ‘documentaire’ die bol staat van de desinformatie. Onbegrijpelijk, want wat heeft geldverspilling om een niet-bestaand probleem te bestrijden nu met vrede te maken? Overigens, wat de meeste mensen niet weten is dat de Nobelprijs voor de vrede wordt toegekend door vijf leden van het Noorse parlement en niet door de Zweedse Nobelprijscommissie, die de prijzen toekent voor wetenschap en literatuur. De selectieprocedure voor die prijzen is degelijk en zwaar. De Noorse prijs daarentegen correspondeert met de ‘politieke correctheid’ van het moment en reflecteert de huidige politieke krachtsverhoudingen in het Noorse parlement. In feite komt het erop neer dat de democraat Al Gore zijn prijs te danken heeft aan een politieke coalitie van progressieve sociale- en christen-democraten en groene socialisten. Het zal toch niet bedoeld zijn als plaagstoot in de richting van president Bush?

Wat Nederland betreft zou het misschien ook een goed idee zijn als het boek en de dvd van An Inconvenient Truth van een waarschuwende bijsluiter zouden worden voorzien.

Onlangs heeft José Manuel Barroso, voorzitter van de Europese Commissie, de plannen van de EU ontvouwen om het klimaat’probleem’ aan te pakken. Het leverde weer een tenenkrommende ervaring op.

De EU beoogt bevordering van economische groei en werkgelegenheid door het realiseren van de Europese klimaatdoelstellingen. Door actie gericht op het tegengaan van klimaatverandering moet de EU deze eeuw bewijzen tot effectief handelen in staat te zijn en leiderschap te kunnen uitoefenen. Aldus Barroso. Kortom, de strijd tegen de klimaatverandering heeft de hoogste prioriteit binnen de EU. Is deze prioriteitstelling terecht? Mijns inziens in het geheel niet.

De EU beschikt over de hoogst betaalde politici van Europa. Bovendien beschikt zij over de meest briljante ambtenaren. Men kan zich afvragen of nu niemand van dit illustere gezelschap de ontwikkeling van het klimaat volgt en de wetenschappelijke literatuur die daarover wordt gepubliceerd. Want wat zou men dan hebben opgemerkt?

Dan zou men hebben opgemerkt dat de gemiddelde wereldtemperatuur de laatste 100 jaar weliswaar met 0,6 graden Celsius is gestegen, maar dat deze stijging een onbeduidende invloed heeft gehad op de mens. In dezelfde periode is de mondiale welvaart meer toegenomen dan ooit in de geschiedenis van de mensheid. Dan zou men voorts hebben opgemerkt dat de opwarming van de aarde in 1998 is gestopt. Sindsdien vertoont de gemiddelde wereldtemperatuur een vrij vlak verloop.

Ook zou men hebben gezien dat in de meest recente literatuur de menselijke broeikashypothese is gefalsificeerd (volgens de regels van Karl Popper). Deze hypothese (want meer is het niet) blijkt niet overeen te stemmen met de feiten/waarnemingen/metingen. Bij toepassing van de wetenschappelijke methode zou men dan alternatieve hypothesen dienen te toetsen. Doet men dat niet, dan begeeft men zich op het terrein van de pseudo-wetenschap.

Daarnaast zou men hebben kunnen lezen dat er één feit is waarover de aanhangers van de menselijke broeikashypothese en de klimaatsceptici het met elkaar eens zijn: dat een Europese Alleingang op klimaatgebied geen meetbaar effect zal hebben op de mondiale temperatuur. Maar zullen andere landen zich in de nabije toekomst niet gaan aansluiten bij het Europese klimaatbeleid? In het licht van het resultaat van de recente klimaattop in Bali (trekken aan een dood paard) is het duidelijk geworden dat dit slechts wensdenken is.

En ten slotte zou men hebben kunnen merken dat uit astrofysische kringen talrijke en steeds krachtiger signalen komen dat wij binnenkort rekening moeten houden met een periode van afkoeling (in vakjargon: een nieuw Dalton-minimum).

Maar deze informatie is kennelijk nog niet tot Brussel doorgedrongen, waarschijnlijk als gevolg van cognitieve dissonantie, waaronder men aldaar gebukt gaat. Brussel blijft vasthouden aan de gedachte dat ons iets verschrikkelijks zal overkomen met het klimaat als er nu niet wordt ingegrepen.

Dit alles doet denken aan het verhaal over koning Kanoet, de Deense koning die vergeefs zou hebben getracht het rijzend tij te keren. Maar koning Kanoet wist dat hij de vloed niet kon tegenhouden. Hij wilde daarmee aan zijn raadgevers, die wèl die mening waren toegedaan, aantonen dat hij niet almachtig was. Nu Barroso nog.

Is het verwonderlijk dat burgers soms sceptisch zijn ten aanzien van de EU?

De menselijke broeikashypothese is dus de laatste tijd op verschillende manieren gefalsificeerd (à la Popper). Het blijkt dat over de periode van de laatste tientallen jaren de CO2-concentratie in de atmosfeer de temperatuur volgt, en niet omgekeerd. De richting van de causaliteit is dus tegengesteld aan datgene wat wordt verondersteld door de menselijke broeikashypothese. Dat is de laatste tijd in verschillende wetenschappelijke publicaties vastgesteld.

Diezelfde causaliteit (de temperatuur bepaalt de CO2-concentratie en niet andersom) was overigens voor een tijdschaal van honderdduizenden jaren (om precies te zijn: 420.000 jaar) reeds vastgesteld op basis van de metingen uit de ijsboring van Vostok. Daarover zijn AGW-aanhangers en klimaatsceptici het met elkaar eens.

De implicatie van het voorgaande is dat alle maatregelen gericht op een vermindering van de uitstoot van CO2 nutteloos zijn. De menselijke broeikashypothese vormt de legitimatie van een geldverslindend beleid dat geen effect heeft op het klimaat en de temperatuur. Deze hypothese wordt bovendien aangevoerd als rechtvaardiging van maatregelen die een ernstige bedreiging vormen voor de vrijheid van de burger en de vrijheid van ondernemen. Aangezien Europa hierin het verst gaat, dan wel wil gaan, zal dit ernstige consequenties hebben voor de welvaart, concurrentiepositie en werkgelegenheid in Europa. 

De aanhangers van de menselijke broeikashypothese, die in het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC, het klimaatpanel van de VN) de dienst uitmaken, beschikken de facto over een quasi-informatiemonopolie. Overheden luisteren alleen maar naar het IPCC en wensen geen ‘second opinion’. Deze wetenschappers dragen derhalve een zware verantwoordelijkheid voor het welvaartsverlies van onze samenleving, dat voortvloeit uit de wens om een niet-bestaand probleem op te lossen.

Het wordt hoog tijd dat zij contra-indicaties niet langer negeren en daaruit conclusies trekken. Deze dienen dan onverwijld aan regeringen en media te worden medegedeeld zodat er een einde komt aan de klimaathysterie.